Estafette ... 

Nienke Fleuren

In de Estafette interviewen we enthousiaste specialisten ouderengeneeskunde en aios. Dit is de zevende editie, dit keer met Margo Wielinga. Zij kreeg het estafettestokje overgedragen van Heleen Driever.

Margo Wielinga is specialist ouderengeneeskunde sinds 2006. Ze werkt bij Geriant in de kop van Noord-Holland en als docent bij Gerion.

1. Hoe kwam je voor het eerst in aanraking met de ouderengeneeskunde?

Ik ben jarenlang in de tropen werkzaam geweest. Toen ik terugkwam in Nederland ging ik naar het KNMG Loopbaanbureau. Daar raadden ze me aan om via een uitzendbaan in een verpleeghuis weer terug te komen in de Nederlandse praktijk. Dat deed ik en na een week wist ik het! Toen ik afstudeerde bestond dit vak nog niet, dus ik was er nog niet mee in aanraking gekomen. Het was een onbekende liefde en het was gelijk goed.

2. Wat vind je zo mooi aan ons vak?

Het blijft bijzonder dat je zo breed kijkt naar mensen. Niet alleen somatisch heel breed, maar ook op andere vlakken: de psychiatrie, beweging, adl, het maatschappelijke aspect, de mantelzorgers, de communicatie, het multidisciplinaire. Je ziet dat mensen dat missen bij andere specialisten. Zij kunnen het overzicht niet goed meenemen. Of ze kunnen het wel, maar ze hebben er de tijd niet voor. Maar er is wel behoefte aan, want een mens is meer dan zijn klacht. Wat ik ook mooi vind, is dat je proactief werkt. Je kunt problemen voorkómen, daarmee maak je echt het verschil.

3. Hoe zie je de toekomst van de ouderengeneeskunde?

De toekomst, daar zijn we al mee bezig, met oudere mensen die steeds meer thuis blijven wonen. Het is moeilijk om onze kennis en kunde thuis neer te zetten. Dat heeft tijd nodig. Geriant bestaat al twintig jaar actief in de eerstelijn. We zijn bekend in de regio en huisartsen kunnen ons goed vinden. In andere regio’s zijn de mogelijkheden minder bekend. De kennis en kunde van de specialist ouderengeneeskunde zijn steeds meer nodig, niet alleen bij dementie, maar ook op andere gebieden. Desondanks worden we nog maar mondjesmaat benut. Dat heeft helaas ook te maken met de financiële barrières die beslecht moeten worden om dit goed neer te kunnen zetten.

4. Welk advies zou je jongere collega’s willen meegeven?

Blijf breed kijken. Als je een keuze maakt in je carrière, bedenk dan dat deze niet in beton gegoten is. Zelf zat ik tien jaar in de tropen. Toen ik terugkwam moest ik wel switchen. Maar ook als je in Nederland voor een specialisme hebt gekozen en je denkt ‘dit bevalt me niet’, kies dan voor iets anders. Ga er niet tegenaan zitten te boksen. Je moet iets doen wat op dat moment in je leven past. Soms zie ik daar wat gêne over. Aios die geswitcht zijn beschouwen hun vorige carrière soms als mislukt, terwijl het gewoon zo is dat iets wat je op je 25e aanspreekt later nog steeds bij je past.

5. Hoe kijk je zelf aan tegen het ouder worden?

Het is een ‘fact of life’, het gebeurt gewoon. Je kinderen worden groter, worden slimmer, worden handiger, je bent fysiek tot minder in staat, je wordt onhandiger: het hoort er gewoon bij. Je moet goed voor je lijf zorgen, want je wordt nu eenmaal ouder. Maar er is ook een voordeel!

Draai het eens om! Zou je altijd 18 willen zijn? Echt niet! Het is mooi om het zo mee te maken in het leven. Je verzamelt levenservaring, als tegenhanger van lichamelijke achteruitgang. Stil blijven staan is geen optie, dat zou betekenen dat je ook niet kunt groeien. Ja, en als het dan zover is dat ik hulpbehoevend word, dan hoop ik dat er goed voor mij gezorgd wordt.

Ik geef het stokje door aan ...

Mijn collega bij Geriant en specialist ouderengeneeskunde Martin Kooij, omdat na een reeks van vrouwelijke collega’s het mooi is om het stokje door te geven aan een inspirerende mannelijke collega.